သင္ခန္းစာေပးဖို႔ သက္သက္ ၀င္ေရာက္လာတယ္။
ေနာက္... သူတုိ႔
သင့္ကို ေက်ာခုိင္းၿပီး ထြက္သြားတယ္။
တခါတေလ
အဲ့ဒီ့လူေတြ ခြင့္လြတ္လုိက္ေပမယ့္
စိတ္ထဲမွာ
ေပ်ာ္ရႊင္မႈ အစစ္ကို မရလုိက္ဘူး။
တကယ္ေတာ့
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ခြင့္လြတ္ဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ ေမ့ေနခဲ့တာပါ။
တေယာက္တည္း
ဆက္ေလ်ာက္ဖုိ႔က်န္ေသးတဲ့ လမ္းကို ေတြးၿပီး
ငိုခ်င္ ငိုမိလိမ့္မယ္။
ဒါေပမယ့္
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ လမ္းဆံုးတဲ့ထိ ေလ်ာက္ရအံုးမယ္။
(ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ဖတ္မိတဲ့စာတပုဒ္ဟာ
လတ္တေလာ ခံစားခ်က္နဲ႕ တိုက္ဆုိင္တဲ့အခါ... အရသာ တယ္ရွိပါ့။
0 comments:
Post a Comment